Shkruan: Sejdi Veseli
Ēka fituan shqiptarėt pas tri luftėrave ēlirimtare?
Vėshtruar gjendja e pėrgjithshme nė tė cilėn ėshtė duke frymuar Kosova dhe viset tjera shqiptare jashtė juridiksionit tė Shqipėrisė Londineze, jo edhe pa fajin tonė, edhe nga optimisti i papėrmirėsueshėm nuk mund tė vlerėsohet ndryshe, pos shumė e rėndė.
Ky realiteti i hidhur i cili sa vije e rėndon mbi shpatullat e popullit shqiptar, imponon shumė pyetje.
Njėra nga kėto pyetje e cila kėrkon pėrgjigje tė menjėhershme, pėr nga rėndėsia radhitet nė ato tė dorės sė parė.
Kjo pyetje parashtrohet nė ēdo cep tė trojeve shqiptare dhe nga tė gjitha shtresat e popullit, pa dallim moshe dhe gjinie.
Nga bujku, punėtori i krahut, intelektuali, familjari i dėshmorit, invalidi e veterani i luftės, studenti, nxėnėsi...me tė drejtė dhe me lot nė sy parashtrohet pyetja: Ēka fituam ne shqiptarėt pas luftėrave heroike dhe sakrificave sublime qė bėmė, pėr t’u ēliruar pėrfundimisht nga pushtuesit shovinist serbo-sllav?
Nė kėtė pyetje, shumica e kinse pushtetarėve, tė pėrfaqėsuesve tė partive kryesore politike dhe tė manipuluarit e tyre, pėrgjigjen shkurt dhe me nervozizėm prej prepotenti: “e keni fituar lirinė(!)”
Nė realitet kjo pėrgjigje e kėtyre “pėrfaqėsuesve” tė popullit, tė cilėt pėrpiqen me “pėrkushtim” pėr tė mirėn e popullit, nuk ėshtė gjė tjetėr pos njėra prej rrenave nga arsenali i tyre, pėr ta mashtruar popullin.
“Rrena i ka kėmbėt e shkurta”-thotė populli.
E vėrteta ėshtė diēka krejt tjetėr!
Para tri luftėrave tė fundit dhe heroike qė zhvilluan shqiptarėt, edhe pse ishin tė ndarė nė tri republika federale jugosllave, ata shkonin tė njėri tjetri, pa pasur nevojė tė kenė pasaportėn pėr udhėtim jashtė vendit. Sot, jo vetėm se shqiptarėve u duhet ky dokument pėr tė shkuar nga Prishtina pėr vizitė familjarit apo njė miku nė Shkup, apo anasjelltas, por atyre u duhet tė paguajnė dhe tė presin nė rend nė vendkalimin kufitar pėr tė marrė njė vizė dy-treditore.
Kėshtu, qė njė “privilegj” tė tillė, nuk e kanė pas as nė vitin 1913, kur kėto troje tė tėrėsisė shqiptare u pushtuan nga ushtria barbare dhe hegjemoniste serbo-madhe. Pra, “fitoret” janė tė mėdha.
Pėr tė argumentuar kėto “fitore” evidente, mjafton t’u referohemi, vetėm disa fakteve nė vijim.
Mjafton tė krahasohet “Plani Ahtisari” (tė cilin e aprovuan njėzėri “deputetėt” tanė) me Kushtetutėn e Krahinės Autonome Socialiste tė Kosovės dhe deshėm apo nuk deshėm tė pranojmė apo na pėlqeu apo jo, por do tė gjejmė: se tė drejtat qė parashihen me kėtė “Plan” pėr popullin shqiptar, i cili pėrbėnė shumicėn absolute tė popullit tė Kosovės, nuk i afrohen as pėr sė afėrmi atyre tė drejtave qė u njiheshin me kėtė Kushtetutė!
Mjafton tė krahasohet “Plani Ahtisari” (nė tė cilin betohen Grupi i Unitetit dhe bishtat e tij) me Marrėveshjen e Konēulit dhe do tė vėrehet se shqiptarėt e Luginės sė Preshevės, pas tė gjitha atyre sakrificave qė u detyruan tė bėjnė dhe pas gjithė atij gjaku tė derdhur, pėr tė siguruar njė jetė tė lirė dhe tė dinjitetshme, nga ky dokument i hartuar nga ahtisarėt ndėrmjetėsues( me siguri nė bashkėpunim me Beogradin zyrtar), nuk fituan as pėr sė afėrmi tė drejtat qė u ofrohen sipas Planit Ahtisari minoritetit serb nė Kosovėn unmikistan,. Kėtė tė vėrtetė e konfirmojnė edhe burrėshtetas evropian, si p.sh kancelari austriak Scshussel.
Mjafton tė krahasohet Marrėveshja e Ohrit me Planin Ahtisari dhe do tė vėrehet se me kėtė dokument tė hartuar nga ahtisarėt ndėrmjetėsues nė bashkėpunim me qeverinė e IRJM dhe qė iu imponua shqiptarėve, pasi qė u aprovua pa vėrejtje, sė pari nga (a)politikanėt shpirtėservil shqiptar tė cilėt me “konstruktivitetin” e tyre edhe kishin kontribuar nė sajimin e kėsaj fantazme dhe do tė vėrehet, se drejtat qė u rezervohen shqiptarėve, tė cilėt pėrbejnė mė shumė se 25% tė popullatės sė kėtij shteti artificial, nuk janė as pėr sė afėrmi me tė drejtat qė u ofrohen minoritarėve serb me Planin Ahtisari.
Fatmirėsisht, populli edhe pse pak me vonesė, ka filluar ta kuptojė tė vėrtetėn, se kėta tė pa fytyrė, qė na hiqen si pėrfaqėsues tanė, tė cilėt e shfrytėzuan gjakun e luftėtarėve tė lirisė dhe sakrificat e popullit, pėr tė siguruar pasuri marramendėse, nuk hezitojnė edhe tė rrejnė.
Fatmirėsisht, pėr t’u kuptuar plotėsisht kjo e vėrtetė nga masat e popullit, po kontribuojnė veprimet nė vazhdimėsi dhe gjithnjė nė rritje, sidomos tė bijve dhe bijave tė tij, tė cilėt veprojnė nė kuadėr tė Lėvizjes Vetėvendosje dhe tė subjekteve tjera gjithėkombėtare, tė cilat janė duke punuar me pėrkushtim dhe me vendosmėri pėr tė jetėsuar amanetin e Dėshmorėve tė Kombit, pėr ēlirimin e plotė tė vendit dhe ribashkimin e tij nė njė shtet tė vetėm kombėtar-Shqipėrinė Natyrale.
Kėta veprimtar nė shėrbim tė popullit dhe Vatanit, po i demaskojnė nė vazhdimėsi, pamėshirshėm dhe me argumente tė qėndrueshme, tė gjitha rrenat e “pėrfaqėsuesve” tė popullit, se liria e fituar me gjakun e dėshmorėve dhe vetėmohimin e luftėtarėve tė lirisė, ėshtė uzurpuar nga grupe profiterėsh, tė cilėt janė vėnė nė shėrbim tė kolonizatorėve unmikistanez.
Kėta veprimtarė tė dėshmuar, se janė tė vendosur pėr tė vepruar me pėrkushtim e vetėmohim, nė shėrbim tė interesave tė shenjta tė popullit dhe Atėmemėdheut, me argumente tė qėndrueshme po i shpjegojnė popullit, se po tė kishim fituar lirinė, me siguri nuk do tė pengoheshim nga “drejtėsia “ ndėrkombėtare, pėr tė ushtruar tė drejtėn e tyre tė natyrshme, ashtu sikur tė gjithė popujt tjerė tė lirė, pėr t’u vetėpėrcaktuar dhe pėr tė vetėvendosur pėr tė sotmen dhe tė ardhmen e tyre.
Pėrkundėr faktit, se pėrbuzen, pėrndiqen, prangosen dhe dėnohen nga “drejtėsia” unmikistaneze dhe servilja e saj vendore, kėta veprimtarė tė palodhshėm dhe trima, vazhdojnė t’i tėrheqin popullit vėrejtjen, se nėse lejon qė tė “pėrfaqėsohet” edhe mė nga klani aktual, i kanoset rreziku real qė tė humbas edhe shumė prej tė drejtave tė tij, njerėzore dhe kombėtare. Se do tė ishte vetėmashtrimi jonė i radhės, nėse presim qė ēėshtja jonė, do tė zgjidhet drejt, mirė, e plotė dhe pėrfundimisht, nga po ata butakė, tė cilėt me nėnshkrimet e tyre nė Ramboullet e legjitimuan integritetin territorial tė Serbisė mbi Kosovėn shqiptare; nga ata bukėshkalė tė cilėt nė tė ashtuquajturat “Bisedimet e Vjenės”, duke bėrė “kompromise tė dhembshme”, legjitimuan enklavat serbijane. Tė cilėt me kėtė veprim tė tyre qyqar, legjitimuan prezencėn e pushtetit tė Serbisė, nė jo mė pak se nė 35% territorit tė Kosovės shqiptare; nga ata qė hoqėn dorė nga bashkimi kombėtar, nga Himni, Flamuri dhe simbolet tona kombėtare, tė cilat i mbrojtėm tė papėrlyera dhe me krenari, brez pas brezi, me gjakun e djemve dhe vashave tona mė tė mira; nga ata qė ia falen Kishės Ortodokse “shensavjane” serbijane terė trashėgimin tonė kulturore, tė ruajtur me gjelazi brez pas brezi...!
Ėshtė momenti i fundit – tė veprojmė mė vendosmėri pėr t’u bashkuar, pėr tė punua me pėrkushtim pėr ribashkimin e Shqipėrisė Natyrale!
Koha do tė vėrtetojė, se tjetėr zgjidhje nuk ka!
Me 14 shtator 2007
Sun Sep 23, 2007 6:48 am
